yapıldığı merkezlerden birisidir. Türkiye’nin coğrafik
konumu, zengin florası, farklı vejetasyon tipleri ve
iklimsel özellikleri arıcılığın gelişerek
sürdürülmesini sağlamıştır. Türkiye yaklaşık 4
milyon koloni varlığı ve 65 bin ton/yıl bal üretimiyle
günümüzde de çok önemli bir arıcılık ülkesidir.
Koloni sayısı bakımından dünyada ikinci sırada
bulunan ülkemizde bu arı populasyonu bir taraftan
florada devamlılığı sağlamakta ve bitkisel üretimde
verim ve kaliteyi arttırmakta diğer taraftan ise bal
ve diğer ürünleri ile önemli bir gelir yaratmaktadır
Bazı kaynaklara göre
ülkedeki yaklaşık 150 bin tarım işletmesinde bal
arısı kolonisi bulunmaktadır. Arıcılık, bunlardan 50
bininde işletme gelirini artırıcı bir yan gelir kaynağı
olarak, 10-15 bininde ana gelir kaynağı ve
profesyonel bir meslek olarak, geri kalanında ise
hobi amaçlı ve aile tüketimini karşılamak için
yapılmaktadır (Kumova ve Korkmaz, 2001).
Tamamen doğaya bağımlı, açık alanlarda ve belirli
ölçüde gezginci olarak yapılan arı yetiştiriciliği
konusundaki verilere bu yapı ve ülkemizde tarımsal
istatistiklerin doğru şekilde elde edilmesindeki
güçlükler nedeniyle çok güvenilmemektedir. Bütün
bu güçlüklere karşın ülke nüfusu, bu nüfusun bal
tüketim eğilimi ve ihracat verileri de Türkiye’ nin
önemli bir arıcılık ülkesi olduğu gerçeğini
doğrulamaktadır. Türkiye sahip olduğu arıcılık
potansiyelini yeteri kadar değerlendirememekte ve
arıcılıkla ilgili en önemli sorunları koloni başına
yaklaşık 16 kg bal üretimi ile verimlilikte, nitelikte ve
uluslar arası standartlara uygun üretim konularında
yaşamaktadır. Damızlık materyal, hastalık ve
zararlılarla mücadele, teknik bilgi ve eğitim,
organizasyon,örgütlenme, yasal düzenlemeler gibi
çok sayıda etmen verimlilik ve kaliteyi
etkilemektedir (Doğaroğlu, 2003). Arıcılığın
profesyonelce yapılan bir meslek olarak
değerlendirilmesi ve tüm faaliyetlerin sektör içindeki
her kesimin kabul edeceği ilke ve kurallara uygun
olarak sürdürülmesi bu sorunların çözümüne katkı
sağlayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder